Hotel relaxen en Zion National Park dag 10 + 11

Bey bey Las Vegas en verder naar Zion National Park. Een rit van bijna 3 uur dus rustig aan op de cruise control. Onderweg uitgebreid geluncht (de dames naar Mc Donald en ik aan de overkant naar de Burger King) en besloten om direct naar het hotel te gaan en morgen naar het Zion Park. Dan hebben we de hele dag en kunnen we vandaag nog lekker relaxen bij het zwembad. Het Fairfield Inn hotel in Virgin was pas 4 maanden open dus alles was nagelnieuw. ‘s-Avonds naar restaurant Stage Coach Grille gegaan waar ze alleen verse lokale ingrediënten gebruiken. De kids en ik hebben heerlijk gegeten maar Nicole heeft de meerval nog de hele nacht in haar maag voelen rondzwemmen, ach ach die heeft een zware nacht gehad. De wekker om 7.30 gezet om vroeg in het park te zijn. Natuurlijk informatie opgezocht en aan de ontbijttafel het ontstaan en andere weetjes van het park vertelt (kijk je toch met net iets andere ogen naar zo’n park). Ik had het verhaal net zo goed aan die dode meerval van gisteren kunnen vertellen, de aandacht was nul komma zerro. Gewoon doorvertellen, iets komt wel aan denk ik dan. We gingen twee wandelingen maken. De eerste is in twee delen, de eerste is een half uurtje lopen over een prima begaanbaar pad met veel eekhoorns (zo spectaculair zijn ze nu niet meer), deel twee ga je door de Virgin rivier lopen. Waterschoenen gehuurd en een een stok. Natuurlijk veel te overdreven volgens de kids (@Beau, dan zie ik er toch niet uit!) toch maar meenemen omdat het moet. De stok was in het water echt nodig, overal gladde keien en rotsen. 3x raden wie het eerst in het water op z’n snufferd ging, zucht. De Narrow hike (de kloven komen steeds meer bij elkaar) was ruim 2 uur; nat, intensief en indrukwekkend. De kids vonden het prachtig om zo door het water heen te banjeren. Wat een andere natuur dan het Yosimite park. Eenmaal terug in het basiskamp (zo voelde het) de lunch genuttigd. De dames hadden geen zin meer in nog een loop dus ik alleen naar de Weeping Rocks. Water uit het gebergte die over een lengte van ongeveer 100 meter over overhangende rotsen druppelen. Ik blijf me verbazen over de natuur, mooi en verfrissend! Na een wilde kalkoen, wist niet dat die bestonden, te hebben gespot met de shuttelbus naar de de uitgang van het park. Eenmaal terug in de auto doorgereden naar onze eerste airbnb waar we twee nachten blijven. Een heerlijk huis mét BBQ. Dus lekker aan een zelfgemaakte Amerikaanse steak gegeten. Morgen naar de Lower Antilope Canyon en Horseshoe Bend, beide maar 15 min rijden, is ook wel eens lekker.

Las Vegas deel 3 dag 9

Vandaag gestart aan en in het zwembad. Voor de dames stond een inspirerende middag op het programma……..shoppen! Minimaal 1x shoppen in een outletstore is naast het bezoeken van parken een absolute must in een gezin met 3 vrouwen. Prima, ik volg wel (kan ik goed). De outletstore was niet overdekt (geeft niks, we hebben wat voor elkaar over) winkels in en uit. Gelukkig stonden er om de 20 meter een soort nevelheaters, waar je, lekker lang gna gna, onder kon staan op af te koelen. Weet niet hoe maar uiteindelijk heb ik de meeste tassen met kleren. Na 4 uur shoppen gingen we allemaal met een blij gezicht in de auto zitten, karre naar het hotel om ons op te frissen. Op 10 min rijden staat hotel New York New York met in het hotel een achtbaan, de The Big Apple Coaster, eentje waar je in moet hebben gezeten. De wagentjes van de achtbaan lijken op de beroemde gele taxi's in New York en tijdens de nogal ruwe maar gave rit trekken de bekende attracties van New York aan je voorbij. Weetje; je kan in deze roller coaster trouwen (hoe dan?). In het hotel was ook een spelletjeshal voor kids waar we ons ook uitstekend hebben vermaakt met Doodle Jump en Mario Kart. Daarna zijn de kids naar de kamer gegaan om Nicole en mij weer te voorzien van de winnende roulette nummers. De Vegas magie van gisteren was er niet en in minder dan 20 min gingen al onze fiches kundig de verkeerde kant op. Nicole en ik keken elkaar aan…...stoppen, de overgebleven winst van gisteren pakken en gaan tukken. Morgen naar Zion National Park, wordt weer een hele andere dag.

Las Vegas deel 2 dag 8

Vanmorgen redelijk vroeg de wekker gezet om op tijd te zijn bij het Paris Hotel 20 min verderop. Wat een tof hotel is dat zeg; de Eiffeltoren en de Arc de Triompf zo mooi nagemaakt en in het hotel alles in Franse stijl natuurlijk. Dit is geen hotel meer maar een klein dorp! Een franse straat met allemaal winkels, franse huisjes en natuurlijk het casino. De koffers op de kamer gezet en een half uurtje over de “Strip” gewandeld. Niet al te lang want het is echt te warm! Terug in het hotel het zwembad ingedoken, gegeten en naar de spectaculaire fonteinenshow van Ballagio gekeken op het nummer Luck Be A Lady van Frank Sinatra. Toen naar het Casino. Nou moet ik jullie vertellen dat Milou vaak wint met getallen raden en spelletjes. Nicole en ik hadden dus goede hoop om minimaal ons avondeten terug te gaan winnen. Maar aangezien je vanaf 21 jaar in het casino mag hadden we afgesproken dat Beau en Milou ons op de kamer tijdens Roulette via whatsapp zouden souffleren met nummers en kleuren. Nou, dat ging best goed want na een uurtje spelen gingen we met 330 dollar winst in de zak weg, niet normaal! Op de kamer verschrikkelijk zitten lachen met z’n 4’en. Nou oppassen dat de kids de smaak van winnen niet te pakken krijgen….. Lekker gaan tukken en we houden het morgen nog heerlijk rustig.

Death Valley & Las Vegas deel 1 dag 7

Beste leesvriendjes en vriendinnetjes, konden jullie ons nu maar zien; bij het zwembad in het Paris hotel met de Eiffeltoren op de achtergrond met een vette DJ aan het draaien. Maar ik ga te snel, het verhaal van gisteren moeten we nog, kort, doornemen. Leuk trouwens dat er steeds meer mensen aanhaken op de blog! Ok, we hadden gisteren een stevige rit voor de boeg, bijna 500 km dus na een uitermate gezond ontbijt bij “pure healing foods” (het kan dus toch in Amerika), gisterenochtend op weg naar Death Valley. Had er niet veel over gelezen alleen dat het veel te warm is voor stadsmensen zoals wij. Maar wat een spectaculaire natuur is daar te zien zeg. Zoutvlaktes, roze, groene, paarse, bruine, zwarte en goudgele rotsen en waanzinnige vergezichten (overdrijf ik nu?). Het mooiste punt was “Zabrinskie Point” met een fantastisch vergezicht op een ruig en kaal maanlandschap en prachtige goudgele bergen. Terwijl ik met 47 graden! een heuvel op kroop om van dit uitzicht te genieten bleven de dames in de airco gekoelde wagen. Zou het gelegen hebben aan het verhaal wat ik kort daarvoor had verteld dat er in dit gebied coyotes, poema's, gehoornde hagedissen, schorpioenen en dikhoornschapen leven? Ze hebben iig wat gemist. Voor de 4g verslaafden onder ons was er in death valley praktisch geen bereik! Afkicken dus (ik noem geen namen). Nicole en ik konden het niet laten om ons hardop af te vragen wat we zouden moeten doen als de auto het zou begeven in deze temperatuur, geen bereik en praktisch autoloze weg. Toen Nicole en ik de ietwat angstige ogen achterin zagen hebben we het verhaal maar wat afgezwakt maar ze waren maar wat blij toen we death valley uitreden, hihi. Na drie uurtjes cruisen reden we Las Vegas binnen, hét Las Vegas. Op de snelweg was het al een en al ohh ahhh en moet je daar zien! Snel langs de Trumptower (prutser) gereden en aangekomen bij het M resort. We blijven daar één nachtje. Het hotel was prachtig en de kids hebben nog even in het zwembad gelegen en daarna besloten waar we in de avond heen gingen. Het werd downtown de “Fremont Street”. Nicole en ik hebben op onze leeftijd al toch best veel gezien maar dit was de meest gekke idiote doldwaze krankjoreme straat die we hebben gezien. Van vliegende mensen die boven ons de straat over schoten, de meest gekke (en gave) straatartiesten, half naakte mannen die voor een vrij naakt Amerika stonden (uh hingen), half naakte vrouwen in het leer met zweepjes die je op de foto wilden (ik mocht niet…..), danseressen op bars, geweldige plafondprojecties met spectaculaire video’s en geluid, een hamburger tent “Heart Attack Grill” waar het restaurant is gebouwd in ziekenhuisthema, de bestelling een recept heet en je er de de meest vette en ongezondste hamburgers krijgt die je maar kan vinden.….. en het zat he-he-maal vol, hahaha, prachtig allemaal. Milou is in één keer een paar jaar ouder geworden en beau zat alleen maar verbaasd om zich heen te kijken. Ja Beau, dit is een hele andere wereld, goed voor de algemene ontwikkeling zullen we maar zeggen. Na dit spektakel met de Uber naar het hotel om te gaan pitten. We zijn best moe dus morgen een rustige dag met een paar uur aan het zwembad. Morgenochtend schrijf ik het verhaal van vandaag. Doei!!  

Sequoia national park Dag 6

The story continues……

Na de drukke dag van gisteren een rustige dag voor de boeg. Uitslapen en om 9.25 aan het ontbijt. Tijdens het ontbijt besloten om een simkaart te kopen om onderweg onbeperkt te kunnen internetten en niet steeds naar de starbucks te hoeven voor snelle WIFI. Met die stukken die we moeten rijden is het AF EN TOE lekker om ondanks het tijdveschil met het thuisfront te mailen, snappen, bellen, facetimen, whatsappen of whatsapp video’en. Er is buiten natuurlijk he-le-maal niks te zien. Voeger lazen we onderweg nog braaf de donald duck, telden we alle rode auto’s of gingen we pesten waarbij de kaarten bij scherpe bochten door elkaar heen vielen. Effin, als ouder moet je soms wat toegeven dus op zoek naar een simkaart. Kreeg je nog wel even mee dat er ook nog GB bijmoest om als hotspot te gebruiken! Tuurlijk, schatjes, regelen we ook. Uiteindelijk om 12.30 vertrokken naar het park van de mammoetbomen. Eenmaal in het park zagen we de eerste opdoemen, wat een kneiter grote bomen zijn dat zeg, niet normaal! Prachtig! Met de auto nog een stukje door het Giant Forrest gereden en de auto geparkeerd om naar de grootste boom ter wereld te kijken, “The General Sherman Tree”. Doet me denken aan een verhaal van vroeger over een buurvrouw die het altijd had over een “Sherman Tanker” maar dat gaat te ver om dat hier uit te leggen. We moesten 800 meter lopen dus dat was, voor de meeste van ons, goed te doen. Toen we DE boom zagen liggen vonden Beau en Nicole het voldoende en gingen op een bankje zitten (watjes), Milou en ik liepen wel helemaal door (kanjers) om bij de boom te komen. Het was de moeite waard! Wat een gevaartje, 31 meter omtrek, 1,385 ton zwaar en is 2200 jaar oud. Weetje; het is trouwens niet de oudste boom, die is 4.845 jaar oud in de White Mountains in Californië. Rustig naar de auto gelopen en inmiddels was het alweer 16 uur en we moesten ong 3,5 uur rijden om bij het hotel te komen. En weer zagen we opeens een paar auto’s langs de kant van de weg staan. En weer was het een baby beer. We denken nu trouwens dat het een gewoon een kleine beersoort is. Is wel erg toevallig dat twee dagen achter elkaar we een babybeer zonder moeder zien. Onderweg via tripadvisor bij een uitstekend mexicaans restaurant gegeten en uiteindelijk om 22.30 bij het hotel aangekomen. Het ontvangst ging zo, hallo, we hebben gereserveerd onder de naam de groot. Ah ja, goedenavond, dat klopt, we hebben alleen een klein probleem (ik ging al moeilijk kijken), we hebben alleen nog een kamer met 1 groot bed ipv van 2 maar dat lossen we wel op hoor (met een brede lach), we zetten er gewoon nog een bedJE naast……….Uh, nee dus, we willen twee grote bedden, hebben 400 mile gereden dus we willen goed slapen. Sorry, sorry, overboekt en we hebben niks anders. Nou, dan ga je maar lekker andere hotels in de buurt bellen of ze een kamer hebben met twee king size bedden. Dat zou moeilijk worden want er was in juni een aardbeving geweest en alle hotels zijn al maanden uitverkocht door werklui. He, fixt het en ga gewoon bellen. Uiteindelijk een ander hotel gevonden voor een achterlijk hoge prijs maar dat gaan we met Booking regelen. Vandaag via Death Valley naar Las Vegas.

Yosimity National Park dag 5

Vanmorgen om 5.45 opgestaan, rap ontbijten. Als rasnederlanders bananen en yoghurtjes voor de lunch meegenomen en hup om 6.45 in de auto op weg naar Yosimitypark. Na een uurtje rijden in de shuttlebus en naar de Yosimity Falls. Na een korte discussie met onze oudste dochter besloten we om naar de Lower Fall te gaan en niet naar de Upper Fall. De Upper Fall was alleen te bereiken door 2 uur steil een berg te beklimmen en dat zou Mlou echt niet trekken. Dat wij 50’ers eerder dood zouden neervallen was natuurlijk het argument niet. Het uitzicht op de Lower Fall vanaf een brug waar veel toeristen bleven staan was natuurlijk voor ons niet voldoende. Met gevaar voor eigen leven over rotsen geklommen tot aan de waterval. Onderweg nog een wilde eekhoorn gespot (nou ja, wild, op een meter van ons vandaan zat ze al kijkende naar ons nootjes te eten). Onderaan de waterval genoten van het natuurgeweld, wat fantastisch was dat. Uiteraard hebben Beau en Milou fotoreportages gemaakt waar de Linda jaloers op zou worden en hup als volleerde berggeiten (kuch, au) over de rotsen weer terug naar de shuttelbus voor de lunch. Na de lunch naar Mirror Lake met een prachtig uitzicht op Half Dome en gezwommen in bergwater. Heb je wel eens in koud water gezwommen? Dit was nog kouder……kleiner kon die niet worden :-). Het was toen al rond 15 uur en we wilden nog zoveel bekijken; keuzes maken dus. Als sardientjes in de shuttlebus naar de auto en naar de mooiste uitzichten gereden, Valley view en Tunnel view. Waanzinnig! En of dat nog niet genoeg was nog naar Glacier Point gereden waar je op een 2199 m hoge klif uitkijkt over Yosemite Park. De valleien lagen al half in de schaduw…..…. gekeken en genoten. Op weg naar het hotel in Fresno stonden opeens auto’s bijna stil en keek iedereen naar een bepaald punt in het bos; liep daar een baby beer! De moeder was nergens te bekennen (is zeker normaal in Amerika). Kan ook weer van onze bucketlist af. Om 22.30 aangekomen bij het hotel en na iedereen weer geappt, gemaild, gesnapt, gefacetimed te hebben gaan tukken. Morgen naar Sequoia National Forest vernoemd naar de majestueuze Giant Sequoia-bomen.

Mariposa dag 4

Vanmorgen waren alle buiken weer in normale toestand en had iedereen weer normaal trek in ontbijt. Nicole had, voordat ze zich had opgemaakt,  weer normale kleur in haar gezicht. Wat hebben Beau en Nicole het slecht gehad gisteren. Rustig ontbeten en op weg naar Mariposa. Een dorpje wat bekend staat van het goud delven. Een tussenstop gemaakt bij Starbucks, want daar hebben ze goede…...wifi, zucht. Doorgereden naar Wal-mart. We moesten daarheen want daar hebben ze volgens Milou de beste slijmlijm die er is. Milou is door alle youtube filmpjes de slijmkoningin. Voor de lunch was het toch wel even zoeken naar kleine verpakkingen kaas en ham. Niet normaal wat een hoeveelheden er in de verpakkingen zitten. In mariposa geprobeerd nog een gouddelf cursus te boeken maar we waren te laat. Achteraf niet zo heel erg want we hebben ons prima vermaakt in het buitenzwembad. ‘ s-Avonds in het dorpje mexicaans gegeten in het kleinste restaurant ever. M’n fototoestel is stuk dus dat wordt morgen met de telefoons foto’s maken. Hoe kienen we het weer uit. Nou ja, nu vroeg tukken, morgen om 5.45 opstaan want we willen om 8 uur bij de ingang van yosemite park zijn. Het schijnt erg druk te worden. We weten welke hot spots we willen zien, het wordt morgen een bijzondere dag. 

Monterey dag 3

Vandaag richting Monterey gereden. 's Ochtends een boottrip geboekt om walvissen te spotten. Kon er weer wat van onze bucketlist af. Heerlijk gecruised met de Chrysler Surburban, wat een bak is dat toch. Natuurlijk veel te laat op locatie moesten we snel onze lunch naar binnen werken. Dat was niet zo moeilijk want het was niet te hachelen. We gaan na vandaag toch echt over op groente, soep en fruit, de rest van de menukaart zijn zoete, zoute, vette en gefrituurde gerechten. Snel om 15:00 uur naar "monterey whale watching". We waren net op tijd om de uitleg te horen wat je moet doen als je zeeziek zou worden. Tip 1; niet naar het toilet gaan maar naar het achterdek snellen om alles eruit te gooien. Tip 2; voor de mensen op het bovendek, eerst naar beneden lopen ivm de mensen die onder hen op het achterdek staan. Na een half uur varen zagen we de walvissen, wat een prachtig gezicht was dat zeg, 5 bij elkaar en best wel dichtbij (meter of 20), heel bijzonder. Bij de walvissen zwommen wel 50 zeehonden. Echt een belevenis, heel bijzonder. In de tussentijd stonden wat Chinesen op het achterdek hun lunch te lozen, Nicole zat praktisch onderkoeld op het zijdek, Milou zat binnen misselijk te zijn en Beau en ik stonden op veilige afstand van de Chinesen ook op het achterdek frisse lucht in te ademen in de hoop dat de opkomende misselijkheid niet door zou zetten. Na 3 uur op zee waren wij landrotten weer blij met vaste grond onder de voeten. De verwarming op 10, stoelverwarming aan en op naar de lodge. Geen avondeten voor ons, iedereen ligt nu al te pitten en ik duik er ook in. Morgen weer een nieuwe bijzondere dag richting Mariposa.